Hitzak

Kategoria: bidaiak

  • Zermatt: hirugarren eguna

    Gaurko eguna atzokoa bezalaxe hasi da. Zermattetik bertatik irteten den telekabina hartu eta Schwarzsee-ra joan gara, baina gaurkoan telekabinan eserita jarraitu dugu apur bat luzaroago. Batek daki zein “geltokitan” jaitsi, eta funikularrera sartu gara. Bidaia honetako punturik altuenera eraman gaitu honek, Matterhorn glaciar paradise-ra. 3,883 metro zehatz mehatz.

    Harkaitzean egindako galeria batzuek osatzen dute glaciar paradise delakoa. Galeria horretan lehena areto txiki bat da. Suitzako alpeei buruzko bideo didaktikoak emititzen dituzte. Eserlekuek arrautza itxura dute eta ipurdian berogailua dute. Galerian aurrera eginda igogailu bat dago, goiko solairura igotzeko balio duena. Bertatik ikusten dena izugarria da eta benetan gomendagarria eguzkia dagoen egunetan, baina jendez gainezka dago.

    Ia amaieran beste igogailu bat dago, baina honek beheruntz eramango zaitu. Izotzean egindako tunel sare bat ikus daiteke eta tuneletan izotzez egindako eskulturak. Chamonixen egon ginenean antzeko zerbait ikusi genuen, beraz ez gara larregi harritu.

    Galeriaren amaieran jatetxea eta eski pistak. Eta beherako bideari ekin diogu, teleferikoan.

    Schwarzseen gelditu eta bertako aterpetxean bazkaldu dugu.Patata zopa saltxitxa zatiekin espero baino gozoagoa izan da. Bazkal ondoren erabaki dugu lehenengo eguneko tokira itzultzea –Gornegrat-era– laban bat erosi eta izena grabatzeko asmoz. Azkar jaitsi gara Zermattera eta trena hartu, baina iritsi garenerako itxita zgoen, arratsaldeko lauetan ixten omen zuten. Esku hutsik egin dugu 35 minutuko beherako bidaia.

    Arratsalde-gauean afaltzeko toki baten bila ibili gara eta izugarri itxaron behar izan dugun arren eskatutakoa dastatzeko, ez da batere gaizki egon. Paseo txiki bat errekaren inguruan eta hotelera, lo egitera.

    Ibili gutxi ibili gara, baina nekea nabaritzn dut eta hanketan ditudan 27 eltxo-ziztadak berpizten ari zaizkidanez, egunak luze samarrak iruditzen ari zaizkit.

    Bihar: bost lakuen bira

  • Zermatt: bigarren eguna

    Matterhorn edo Cervino menditzarraren magalean ibili gara gaur; batzuk gehiago, besteak gutxiago. Telekabina hartu dugu Zermatt bertatik eta Schwarzsee “geltokian” jaitsi gara. Bertatik hasi dugu ibilbidea baina oso aldapatsua zenez, Gasteizkook ordubete pasatakoan bertan behera utzi dugu ibilbidea. Santurtzikoek aurrera jarraitu dute eta Hörnli Hut aterpetxeraino iritsi dira.

    Horixe da Matterhornera igo nahi dutenen azken geldialdia. Bertan lo egin eta goizeko ordubietan abiatzen dira gailurra zapaltzeko asmoz. Hortik aurrera eraikuntza bakarra dago, larrialdietarako baino erabiltzen ez dena. Bi litera baino ez omen ditu baina benetako larrialdi batean batek daki zenbat mendizale sartuko lirateken.

    Bitartean Gasteizko taldeak beste ibilbide bati ekin dio baina amore eman du bidea ondo seinalatuta ez zegoelako. Harkaitzak eta harriak baino ez daude hemen: ez zuhaitz, ez belar, ez ezer. Belarrik ez dagoenez, zaila egiten da bidea asmatzea, ez dagoelako jakiterik zein den gehien zapaldutako ibilbidea.

    Atzoko jipoiaren ondoren, gaurkoan ez geneukan larregi mugitzeko gogorik edonola ere. Gainera, orkatila inguruetan nituen eltxo-ziztadak berpiztu zaizkit boten eraginez, eta jasangaitza da hazgurea. Horri eguzkiak atzo sortutako erredurak gehitu beharko genioke.

    Beraz, telekabina geltoki ondoko lakuetako batera gerturatu gara. Baseliza atzekaldean bazkaldu dugu, itzalpean, eta Zermattera itzuli gara. Dutxatu eta apur bat deskantsatu ondoren, herrian zehar ibili gara. Nik kamararen tripodea etxean utzi behar izan nuen, maletan ez zitzaidalako sartzen, eta orain ez dago Zermatten tripoderik aurkitzeko modurik. Bihar punturik altuenera joango gara eta ziur nago ikuspegia izugarria izango dela, baina tripoderik gabe zaila egingo zait panoramika bat egitea. Eta ostegunetik aurrera eguraldia okertuko denez… argazki gutxi egiteko aukera izango dut. Beste urteren batean itzuli beharko naiz.

    Eguraldiari buruz: atzo bero egin zuen, eta gaur ere bai. Gezurra badirudi ere, ez du hotzik egiten eta fraka eta manga motzean ibiltzeko ez dago arazorik. Hala ere izerdia botatzea ere posible da. Zermatten 25 gradu inguru egin ditu gaur arratsaldean. Sinezgaitza da astearte eta asteazkenean elurra egin izana eta tenperaturak zeroz azpitik egon zirela entzutea.

    Oharra: badakit akatsak egiten ditudala baina hemen daukadan ekipo kaskarrarekin ezin dut besterik egin. Orain gixajoren baten wifia aprobetxatzn ari naiz [ea ez dizkidan pasahitzak lapurtzen eta ni naizen gixajoa!]. Etxera iritsitakoan zuzenduko ditut akatsak eta osatu informazioa.

  • Zermatt: lehenengo eguna

    Larunbata luzea izan zen. Hegazkinean ibiltzearen urduritasunari beroaren itsaskortasuna gehitu behar izan genion. Gainera hegaldia ordu erdi inguru atzeratu zen, aire-eremua gainezka zegoelako. Eta gutxi balitz, hegazkina ume negartiz beteta.

    Azkenean Genevera iritsi ginen. HB-JYI hegazkinak eraman gintuen. Maleten zain geundela, informazio gunera urbildu eta beste bi euskaldunekin topo egin genuen, beraiek ere Zermattera etortzeko asmoa zuten, Monte Rossa igotzera zihoazen. Haiek ez zuten Swiss Transfer Ticket tren billeterik baina gu gindoazen trenean sartzea lortu zuten.

    Trena nahiko erosoa zen, geltoki batzuetan jnde asko gora eta behera ibili arren. Visp izeneko herrian gelditu ginen, supermerkatuan pare bat gauza erosi eta Zermattera ekarriko gintuen bigarren trena iritsi zen. Ordubete inguru behar izan zuen eta, hegazkinaren atzerapenarekin, bederatziak aldean geunden Zermatten. Hotel bila.

    Kale nagusian dago baina ez dago agerian. Kalezulo bateko eskailera ilunak igo behar dira, eta ez dago harrera-mostradorerik. Jatetxean galdetu behar izan genuen. Dirudienez, gelen giltzak sarreran daude, eta gelaren zenbakia erreserbaren izenaren ondoan, sarreran baita ere, edonoren bistan. Mostradorearen ordez telefono ziztrin bat, arazorik izanez gero bertatik deitzeko. Ez dago igogailurik eta gure logelak hirugarren eta laugarren solairuan daude.

    Logelak ilunak dira. Batetik oso argi gutxi dagoelako, eta bestetik kolore-paleta iluna delako ere: moketa, hormetako egurra, komuneko lur marroia, eta baita komuneko linoleozko baldosa faltsu marroiak ere. Komuna txikia da. Abantailak ere baditu. Adibidez, ez duzu kaka egiten bukatu behar eskuak garbitzeko: hain gertu dago guztia biak aldi berean egin ditzakezula.

    Jatetxe guztiak itxi baino lehen tokiren bat aurkitu behar genuen. Tren geltoki ondoko italiarrean afaldu genuen. Eta ohera.

    Gaur zortzietan jaiki, gosaldu, turismo bulegora joan, eta trenak Gruntengaterrera eraman gaitu. Bertatik Matterhorn mendi izugarria ikusten da eta jende gehiena argazki bakarra egitera igotzen da; gero bueltako trena hartuko du.

    Gu apur bat ibiltzen hasi gara, baina bidea oso harritsua zen, eta ze astiro gindoazen ikusita, buelta eman dugu orduerdi generamanean. Bigarren planari ekin diogu orduan: Zermattra oinez itzuliko ginen. Laku oso turistiko batean geldialdia egin dugu bazkaltzeko (argazkia) eta jaisten jarraitu dugu.

    Bidearen lehenengo zatia ez da oso polita izan, bigarrena bai ordea. Basoan sartu eta zuhaitz artean joan gara. Luzea ere egin zaigu: 3.5h eta 1,200m-ko desnibela, gutxi gorabehera. Tenperatura ere ez da hotza izan eta lehengusuarena egin dugu neguko arropa eramanda. Manga motzarekin nahiko.

    Nire orkatilek lor jota bukatu dute eta ez dakit behar ezer gutxi egiteko gai izango naizen.

    Dutxatu eta gero supermerkatura abiatu gara ura erosteko asmoz eta ondoren Alex hoteleko jatetxean tokia aurkitu dugu afaltzeko. Gozo afaldu dugu. Izozkia hartu eliza inguruan, eta lotara.

  • Bergen

    Lehenengo gauza: turismo bulegora joan txartelak aldatzera. Orduan azaldu ziguten txarteletan jartzen duen data ez dela zein egunetan erabili daitekeen (Oslo bertan erabilitakoak bezala), baizik eta iraungitze data. Joe, ez dago asmatzerik!

    Tranbia hartu eta Fantoft-eko Erdi Aroko egurrezko eliza bisitatu genuen hasieran, eta ondoren Bergen erdialdera itzuli ginen, bertatik sortzen baita Fløibanen-era doan funikularra. Hiria goitik ikusi ahal da eta toki egokia izan daiteke argazkiren bat egiteko, baina hain altu egonda litekeena da lainoek gehiegi ikusten ez uztea.

    Handik hamaika ibilbide hasten dira, eta zailtasunaren arabera ordenatuta datozen liburuxka batetik aukeratu dezakezu gehien moldatzen zaizuna. Nahiko errezak dirudite guztiek, guk 5 kilometroko ibilbide bat egin genuen ordubete t’erdian, liburuxkan 3 ordu zehaztuta zetorren arren.

    Fløibanenera itzulita, oinez jaitsi ginen, gida-liburuetan gomendatzen dutena jarraituz. Bi bide daude, ordea, eta jaitsi ahala beste desbiderapen batzuk agertzen dira, bide egokia zein den asmatzea zailduz.

    Gauean hoteletik gertu dagoen beste jatetxe batean afaldu genuen, veganoa. Hanburgesak gozo zeuden, baina glutenik gabeko txokolatezko tarta ezinezkoa zen jatea.

    Atzokoan paseoan ibili ginen goizean portuko kaleetan zehar, eta arratsaldean fiordo bat(zuk) ikusteko ontzia hartu genuen. Barruan leihoak zikin, eta kanpoan ezin argazkirik egin, haizeak larregi mugitzen gintuelako.

    Behintzak ez zuen euririk egin, baina Bargenen udazkeneko giroa ari du egiten: haizea zakar dabil eta termometroa ez da 15 gradura iristen.

    Eguna amaitzeko, beti bezala, jatetxe italiar batera joan ginen. Janari kopurua handia izan zen, eta onena sagar tarta epela. Eta handik ohera, goiz jaiki behar ginelako hurrengo egunean. Goizeko seietan hain zuzen ere.

    Zergatik? Zortzietan beste ontzi bat hartu behar genuelako beste fiordoren bat ikusteko. Itsasontzi honek Skjerjehamn izeneko uhartera eraman gintuen. Ferryak utzi eta beste batek jaso bitartean, ingurua bisita daiteke baina ezin da miraririk egin 40 minututan. Onena bizikleta hartu eta eguna bertan pasatzea litzateke. Irlak eta fiordoak ikusi nahi dituenak badu txartel berezi bat, nahi beste ontzi hartu ahal izateko.

    Arratsaldean beste bueltaren bat eman genuen eta, oraingoan ere, afaldu eta ohera, larunbateko goizeko lauretan aireportura joan beharko dugulako.

  • Oslotik Bergenera

    Erdizka elurtutako mendiak Oslotik Bergenerako bidean, udako egun lainotu batean.

    Astelehenean Oslon zehar ibili ginen. Egin beharrekoen zerrendatik lehenengo egunean kendu genituen zeregin asko, eta ibai ertzetik gora joan ginen Grünerløkka auzoraino. Modan dagoen auzo horietako zela irakurria genuen, denda txiki eta hipsterrak egongo zirela pentsatu genuen, baina espero baino auzo motelagoa zen. Egia esan Osloko erdigunea kenduta, oso giro txikia ikusten da inguruan. Tren geltoki inguruan ere ez dago Europako beste hiriburuek duten mugimendua, oso lasaia da.

    Porturuntz jo genuen orduan, inguruan bazkaldu eta, euria egiten hasi zuenez, hotelera itzuli eta bertan eman genuen arratsaldea. Afaltzeko ogia erosi eta bokatak egin genituen.

    Asteartean trena hartu genuen eta Bergen herrira abiatu ginen. Oslo eguzkitan utzi eta gutxira, inguruak elurrez estalita zeuden. Tenperatura ere nabarmen jaitsi zen, 7 gradutaraino. Bidaia luze samarra izan zen, lokomotora hondatu omen zelako eta azkenean ordubete beranduago iritsi ginen. Luze ere wifirik ez izateagatik.

    Bergeneko etxe koloretsu batzuk.

    Bergen Oslo baino herri txikiagoa da, baina Oslon ikusi genuen baino askoz jende gehiago dauka. Maletak hartu eta tren geltokitik hotelera joan ginen, 20 bat minutuz maldan gora. Hotela Oslokoa baino hobea da, hemen behintzat gela egunero garbitzen dute. Hala ere komuneko ateak ez du guztiz ixten eta zarata handia egiten du. Minibarra bete dugu dagoeneko ur botilez, baina honek ere ez du armairurik arropa inon uzteko.

    Maletak utzi bezain azkar turismo bulegora joan eta pare bat bidaia hartu genituen itsasontziz egiteko, bata ostegunean eta bestea ostiralean. Horrez gain Bergen Card izeneko txartelak ere erosi genituen, garraioa doakoa delako eta deskonturen bat dagoelako funikularrean. Asteazken eta ostegunerako nahi genituen txartelok.

    Turismo bulegoan bukatuta, portuaren alde batean dauden egurrezko etxe bitxiak ikustera joan ginen, egun gehienak denda bilakatutakoak.

    Gauean, afaltzeko, hoteletik gertu dagoen jatetxe batean sartu ginen. Ez genuen espero baina jatetxea jendez lepo zegoen eta sotora eraman gintuzten. Bertan dastatu genituen arkumea eta txahala, eta postrea ere berezia izan zen.

    Oheratzear ginela, Bergen Card-ek 9 eta 10 esaten zutela konturatu ginen, ostegun eta ostiral hurrenez hurren. Goiz jaiki beharko ginen beste behin turismo bulegora joan eta lehen bait lehen txartelak aldatzeko.