• Bristol: zazpigarren eguna

    2024ko ekainaren 17a
    Oinezko bat tunel batetik irteten, tunelaren barnetik ikusita. Kanpoan Landare ugari dago. Pertsonaren silueta edo itzala baino ez da ikusten.

    Cotswolds ingurua bisitatzeko asmoa geneukan, baina behar genuen trena bertan behera geratu zenez, plana aldatu, eta Bristol eta Bath lotzen dituen ibilbidea egitea bururatu zitzaigun.

    Antzinako trenbide baten bidea da, egun oinezko zein txirrindularientzat egokituta dagoena.

    Azken orduko erabakia izan zenez, ibilbide okerra jarraitzen hasi ginen —errepide ondotik doana—, baina, azkenean, bide egokia topatu genuen. Hasi eta buka.

    Motxilan patata frijitu pakete bat baino ez generaman, txiripaz, Bathera iristean bertan bazkaltzeko asmoa genuelako. Ibilbidea, ordea, espero baino luzeagoa izan zen.

    Guztira 26,7 kilometro ibili ginen (5 ordu eta 25 minutu). Ibilbidea atsegina da, eta bidean zehar badago tokiren bat zer edo zer jateko, baina, oro har, dendetatik urruti samar dago.

    Bidaia honetako egunik eguzkitsu eta beroena izan zen.

    Pertsona bat tren-geltokiko pareko nasan. Pertsona tren-geltokitik pasatzen ari den merkantzia trenari argazki bat egiten ari zatzaio. Tren horrek daramatzan bi kontainer urdinen arteko tartetik egin zaio argazkia pertsonari. Pertsona eta nasa aratz ikusten dira, baina igarotzen ari den trena mugituta.

    Genbiltzan bitartean inork ez zuen ezer esan nahi, baina izugarrizko jipoia izan zen. Lur jota iritsi ginen Bathera. Bokata bat jan eta trena hartu genuen Bristolera bueltan.

    Afaltzeko portu aldeko tokira itzuli ginen. Pizza eta browniea.

    Bidaiaren amaiera.

  • Bristol: seigarren eguna

    2024ko ekainaren 16a
    Bi arraunlari errekan. Atzeko planoan burdinezko zubi bat eta eraikinak ikusten dira (hirzpalau solairuko eraikinak), eta ikuspegia zuhaitzek eta landareriak enmarkatzen du.
    Arraunean

    Trena Oxfordera. Turistek bisitatzen dutena bisitatu, merkatalgune batean bazkaldu, unibertsitateen lorategiak eta erreka ingurua ikusi, eta trena Bristolera.

    Larunbata zen, eta trenak gainezka zihoazen astebururo bezala. Jende asko eta asko zutik gindoazen, lehen klasean jarleku dezente hutsik bazeuden ere. Hainbeste jende zegoen, txartel-zulatzaileak ezin zuela aurrera egin. Treneko arduradunek eserleku horiek erabiltzeko baimena eman zuten, horrek lehen klaseko bidaiari batzuen haserrea eragin bazuen ere.

    Itxura garestiko hotel baten jatetxean afaldu genuen. Zerbitzaria emakume Brasildarra zen.

  • Bristol: bosgarren eguna

    2024ko ekainaren 15a
    Dendez jositako kale estu bat. Bihurgunea egiten du, eta kristalez estalita dago.

    Galesen eman genuen eguna, Cardiff hiriburuan hain zuzen ere. Trenez joan ginen, beti bezala. Erdigunea jendez gainezka zegoen, ziur asko asteburua zelako. Bizitasun handiko ingurua, zalantzarik gabe. Erdigunea autoei itxita egoteak ere asko lagunduko duela suposatzen dut.

    Tren geltokitik gaztelura abiatu ginen, oraindik eguzkia egiten zuelarik. Gaztelua, baina, itxita zegoen ospakizunen bat tarteko. Denda baino ezin izan genuen ikusi.

    Alexandra lorategira mugitu ginen orduan. Han AEBko marine batzuk ikusi genituen kanoi bat jasotzen — badirudi omenaldiren bat egin zutela.

    Tea askaltzeko lokal baten barruko ikuspegia. Aurreko planoan arrosak eta kandela dituen egurrezko mahai bat ikusten da, eta atzeko planoan mahai gehiago, larruzko besaulkiak, eta hormak, zeinak egurrez eta margotutako paperez estaliak dauden.

    Zonalde komertzialean murgildu ginen segidan. Kale askok estalkia dute, eta galeria batzuk sortzen dira. Oso bitxiak dira, eta merezi du bisitatzea. Galeria horietako batean zegoen Barker tea house-en bazkaldu genuen ogitartekoren bat.

    Arratsaldean eguraldiak okerrera egin zuen, eta Bristolera itzuli ginen berandu baino lehen. Erreka ondoan zegoen jatetxe italiar batean afaldu genuen, jendez gainezka zegoen, eta zarata burrunbatsua zegoen.

  • Bristol: laugarren eguna

    2024ko ekainaren 14a
    Esekitako zubi baten argazkia. Zubiaren beste aldean parke bat dago. Zeruan hodei grisak dira nagusi.
    Clifton esekitako zubia

    Laugarren eguna Bristolen bertan eman genuen. Goizean autobusa hartu eta Clifton zubi eseki ezaguna ikustera gerturatu ginen, Avon arroilaren gainean. Handik apurka-apurka erdialdera itzuli ginen. Noizbehinka euria egiten zuen. Zaparrada handi batek katedralean harrapatu gintuen.

    Hotelean bertan bazkaldu genuen, eta afaria ere bertan izan zen. Bidaia osoan izan genuen afari txarrena izan zen, hotz egiten zuelako eta janaria ez zelako oso ona.

    Bristol agortutzat eman zuten nire bidaia-kideek (lehenengo egunetik emana zutela esango nuke).

  • Bristol: hirugarren eguna

    2024ko ekainaren 13a
    Stonehengeko harri megalitikoak landa berde batean. Ikusle talde handi bat ageri da atzealdean, ilaran edo prozesio moduan, egiturari buelta emateko zain. Zerua lainotuta dago.
    Stonehenge

    Stonehenge monumentu megalitikoa ikustera joan ginen. Trenez abiatu ginen, ondoren autobusa hartu, eta bertan eman genuen goiza.

    Autobusaren geralekutik monumentura oinez joan daiteke edo “barruko” autobus bati itxaron dakioke. Euririk egiten ez badu oinez joatea ez da ideia txarra.

    Egiturari buelta bat eman. Harreragunera itzuli. Bertan erakusketa bat daukate, eta mugikorrean audiogida bat instalatu daiteke. Ikasleentzat ere jarduerak dituzte.

    Stonehengetik gertuen dagoen herrira bueltatzeko, hots, Salisburyra, autobusak orduro zirenez, museoko kafetegian bazkaldu genuen. Inguruko turista tranparik garrantzitsuena da, eta jende asko dago; bertatik atera eta ez dago ia inor.

    Arratsaldean Salisbury ikusi genuen, katedrala batez ere.

    Euria egin zigun, baita hotza ere. Eguzki gutxi. Hori dela eta, Primarken bospasei kamiseta erosi nituen (bi jartzen nituen egunero + sudadera + jaka). Eskularruei ere ez nieke muzin egingo.

    Afaria Bristoleko kai aldean izan zen. Pizza eta browniea. Gaur jende gehiago zegoen.