Duela bi aste inguru, larunbat batean, buruko, lepoko, tripako eta giltzurrunetako minarekin esnatu nintzen. Txiza egitera joan nintzen orduan, giltzurrunetakoa gernu-maskuria lehertzear izateak eraginda izango zelakoan. Ikusmena galdu nuen orduan. Ahal bezala ohera itzuli eta bertan geratu nintzen etzanda. Orduan ez nekien baina gastroenteritisa neukan eta bost egunez etxean geratu nintzen. Ostegunean, hori bai, eskolara joan nintzen azterketa egitera. Baita gainditu ere!

Eskolak, ordea, ez dauka Proficiency kurtsorik, eta High Advance izeneko kontu bat asmatu dute Michel brasildarra, Sebastien frantsesa, Karen suediarra eta laurontzat. Hori bai, amaitzerakoan Proficiency agiria emango digutela diote. Ikusiko dugu. Aste honetan, gainera, British Council erakundekoak datoz eta bihar beraiekin hitz egiteko eskatu didate, eskolaren funtzionamenduaren testigantza emateko-edo.

Osteguna noiz iritsiko zain nago, pubera joateko eguna delako. Alex mexikarra eta Julia italiarrarekin hitz egiten dut gehienbat eta aurreko astean oso gustora sentitu nintzen, hitz egiterakoan inolako mugarik izango ez banu bezala. Ea aste honetan sentsazio hori errepikatzen den, ez dudalako uste ohikoa denik: sarritan, etorri nintzenean baino ingeles kaskarragoa dudala pentsatzen dut. Gainera tipo horien azken osteguna izango da eta agurtu beharko ditut, zoritxarrez.

Beste kontu bat. Ohean eman nituen egun horietan, internetik gabe egon ginen etxean. Agentziakoek internet hornitzailea* aldatzea erabaki zuten, eta enpresak bidali zuen router berria jasotzeko inor ez zegoenez etxean, ezin konektatu internetera, ezta router zaharra erabiliz, kontratu hori bukatuta baitzegoen ordurako. Agentziakoekin hitz egin eta errua gurea zela, guk jaso behar genuelako paketea. Guk etxerako lan egingo bagenu bezala! Gainontzeko bizilagunak oso haserre daude ere eta ikusiko dugu zer gertatzen den agentziako tipoa errenta kobratzera datorrenean. Beherapen bat nahi dugu.

Kontraturik izan gabe badago etxean internet izateko aukera, operadoreek hirian zehar dituzten antenen bidez baina egun bakoitza 6£ da. Horri elektrizitatea gehitu behar zaio: bi astetan 90£ ordaindu dugu. Gehiegi dela deritzogu. Ni gela bila hasi naiz dagoeneko, apirilaren 25ean bukatzen zaidalako kontratua eta ez dut luzatu nahi.

Orain kontu serio bat. Errepublikaren egunean, hots apirilaren 14ean, Gizarte Segurantzaren zenbakia [edo NIN, National Insurance Number jatorriz] eskuratzeko eskaera egingo dut. Hilabete inguru beharko du zenbakiak, baina momentu horretatik aurrera kontratu batekin lan egiteko aukera izango dut. Ez naiz maiatzaren amaiera arte lan bila ibiliko, ordea. Zergatik?

Maiatzaren 10ean etxera itzuliko naiz. Ez dira egun asko izango, aitaren urtebetetzea eta gero etorriko naiz Londresera bueltan, baina lanean hasi baino lehenagoko oporrak izango dira zeren, lanean hasten naizenean, ez dut uste egun bakar bat libratuko dudanik!

*Xabiren hiztegi pertsonala, Elhuyar hiztegiaren operadore hitzaren parekoa

Hau da hau nekea. Gauean berandu oheratu eta goizean inoiz baino goizago esnatu. Seiak aldean eguzkiaren argitasunak iratzarri eta trarikoaren orro amaiezinak esna mantentzen nau 7:30ak arte. Orduan albisteak irakurri, nagiak atera, dutxatu eta gosaltzen dut. Ordubete beranduago metrorako bidean nago.

Eskolan ikasle gutxiago izan gara aste honetan. Gaur lau baino ez gara egon. Primeran. Iraniarrak alde egin du gaurkoan. Datorren astean, ordea, 40-50 italiar inguru etorriko direla iragarri digute. Ez dakigu horietako zenbat gure ikasgelara etorriko diren.

Datorren astean azterketa garrantzitsua dugu: Advance maila erakusten duena. Gainditzekotan Proficiencyra pasako ginateke. Ez dut uste erreza izango denik: Advance ikastaroko azken bi gaiak jorratzen ari zirenean gehitu nintzen ni eskoletara eta horrek esan nahi du gainontzeko bostak nire kabuz ikasi beharko ditudala asteburuan.

Horrez gain, aste honetan lanpostu bat lortzeko froga egin dut. Non eta espainiar erreinuaren kontsuletxean lan egiteko. Ez dut lehenengo fasea gainditu, ordea. Ordu erdian erantzuteko kultura orokorrari buruzko 100 galdera ziren, eta aurkeztu ginen 175 pertsonatatik 20 onenak bigarren fasera iritsi dira. Beste zerbait begiratu beharko dut baina lehenengoa NIN (National Insurance Number edo gizarte-segurantza) zenbakia lortzea izango da.

Ostatuari dagokionez, italiar eta frantses bana etorri dira. Italiarra ez dut ezagutu oraindik, baina komuna eta sukaldea garbitu ditu. Ikusiko bazenute zer distira daukan orain konketak…! Bainontziak ere beste bat dirudi. Eta sukaldeari argazki batzuk egin dizkiot, ez dudalako uste sukaltarria berriro hutsik ikusiko dudanik. Armairuren bat ere antolatu du eta tupperrak bata bestearen barruan sartu ditu, matrioxken antzera, handienetik txikienera.

Frantsesa izan da ezagutu dudana. Hugo du izena eta —frantsesa izateko— oso ingeles maila altua dauka. Apenas du doinurik. Dublinen egon dela aitortu dit, baina bertan logela lortzea oso zaila zela. Urpekaritza egiteko dendaren batean dihardu (edo ziharduen) Frantzian, arnasa hartzeko ahoan sartzen diren zera horietakoak konpontzen-edo. Bart afaldu bitartean azaldu zidan hori guztia. Nik: babak, arroza & oilaskoa eta esnea; berak: hiru tomatetxo gordin eta olio apur bat. 100 kilo pisatzen zuela azaldu zidan. Etxetik 10 minutura dugun Decathlonen lana bilatuko duela gehitu zuen, horrela ez duela metrorik hartu beharko eta dirua aurreztuko duelakoan.

Ni ere Decathlonera joango naiz, bizikletak frogatzera. Nire neurria aurkitzen dudanean, interneten bigarren, hirugarren, laugarren edo, batek daki zenbatgarren eskuko bizikleta bat erosiko dut. Hori izango da nire urtebetetzeko oparia.

Ostegunean Francesca, Ciara eta Nausicarekin topo egin genuen Fran eta biok eta gaur gauean afaltzera gonbidatu gintuzten. Beraz orain erosketak egin eta azazkalak moztu eta gelditzen zaizkidan fraka garbi bakarrak lisatu beharko ditut. Eta hori da aste honetako laburpena.