Autoa Figueresen utzi dugu gaurkoan eta trena hartu dugu Llançąra joateko. Atzokoan bezala gaur bero izugarria egin du, hogeitamar gradu baino gehiago.
Tren geltokia utzi eta herriaren hiru turismo bulegoetako batetik irteten den ibilbide zirkularrari ekin diogu, ondo ez bagenekien ere zehazki nondik zen, ez baitago erabat egoki seinalizatuta.
Lehenengo ordua gora eta gora ibiltzen eman dugu, sastraka eta kakti artean. Bi seinale ikusi ditugu, bakoitzak iraupen desberdin bat iragartzen, beraz, ez genekien zenbat ibili beharko ginen.
Baina azkenean iritsi gara mendi-lepoa, eta jaisten hasi gara. La Vall de Santa Creu izeneko herri batean geldialdia egin dugu zer edo zer edateko eta ibiltzen jarraitu dugu itsasora iritsi arte.
Ura urdin-urdina da eta ez dago nik espero beste jende. Atsegina da kostatik ibiltzea eta noizean behin itsasotik datorren haizea sentitzea. Kroaziako ibilbide hura gogorarazi dit, bertan egon zinetenok ziur badakizuela zertaz ari naizen.
Kostako zatia hiru ordukoa omen zen eta laua izan arren niri oso gogorra iruditu zait. Ez da inolako sekretua beroa jasangaitza egiten zaidala eta egunotan izerdia orain arte irten gabe zegoen tokietatik ere irteten zait. Sabel ingurua blai eginda daramat eta bekokiko izerdia begietan sartzen zait.
Kostata, tren geltokira iritsi eta Figueresera itzuli gara. Hotelean dutxatu eta atseden hartu, afaldu, eta erdira joan gara izozki baten bila.
Sardanak dantzatzen ari ziren baina gehien harritu gaituena plazako horman gora eta behera zebiltzan muskerrak izan dira.
Utzi erantzuna