Gelako katilu eta kettlea baliatuz eta ondoko supermerkatuari esker, hoteleko gelan gosaldu dut. Mareak gora egin du eta ez dago hondartza luzearen arrastorik. Ostiralean ikusiko dut gertutik, baina espero dut haizea moteltzea, bestela desatsegina izango da oso.
Trena hartuta Liverpoolera itzuli naiz. Maleta utzi eta inguru komertzialera gerturatu naiz, bazkaltzeko Shaun etorri den arte. Etxe bila dabil eta horietako bat ikustera berarekin joan nahi nuen galdetu dit.
Wirraleko penintsulan dago, baina ez da New Brighton bezalako inguru polit bat: errepide nagusi baten zarata entzuten da eta ez oso urruti institutu bat dago. Arazo handiena, baina, zera da: tren geltokitik etxe horretara 5 kilometro daudela.
Paseoa atsegina izan da erabat ilun zegoen arren. Tudor estiloko etxe dotoreak ikusi ditugu bidean zehar, mendixkatxoa igarotzerakoan, horietako asko eta asko gabonetako argiekin apainduta.
Nekatu samar, hoteleko gelara itzuli gara supermerkatuan erositako produktu batzuekin eta bertan afaldu dugu. Nik porridge edo euskaraz olo-ahia. Biharkoa hobea izango da, ziur.
Utzi erantzuna