Bart ikusi genituen hodeiek eduki zezaketen eraginaren beldur jaiki gara gaurkoan. Aurreko bi egunetan ez bezala, ordea, eguzkia irten da goizean goizetik eta bederatzietan martxan jartzea erabaki dugu. Zermatten eman dugun astearen pisua nabaritzen dugu, nekatuta gaude ez bakarrik egunero mendian gora eta behera ibiltzeagatik, baita goiz jaikitzeagatik ere.
Gaurkoan Sonnegara igo gara “bost lakuen ibilbidea” egin genuenean bezala. Harkaitzean zulatuta dagoen tunel batetik igotzen da, funikular bat eraiki dute lur azpian. Gaurko ibilbidea Sonnegan hasten zen eta Zermatten amaitu, Rifelalpetik pasatuz. Ibilbidearen lehenengo zatia ezagutzen genuen, bost lakuetako hiru pasatu behar izan ditugulako. Bigarren zatia berria zen, atsegina, pinu artean, itzaletan, aldaz behera. Baina nekagarria ere.
Mendiak altuak dira hemen eta aldapak malkartsuak. Gora egiteak nekatzen zaitu, baina baita behera egiteak ere, beti balaztatzen ibili behar zarelako.
Eguzkiaz gain tenperatura altua ere izan dugu. Matterhornek atzo baino elur gutxiago zeukan. Azala erre ez dadin fraka luzeak daramatzat, cortavientos bat, lepo eta belarriak estaltzen buff lodi bat, eta buruan bisera. Esan beharrik ez dago izerditan blai amaitzen dudala, ibilbidearen zailtasuna handia izan ez arren.
Azken egunetako parkean bazkaldu dugu, eliza garrantzitsuenaren atzekaldean dagoena. Solomo ogitartekoa, patata frijituak, txokolatea… betikoa. Eta izozkia. Gero hotelera itzuli gara, dutxatu eta deskantsatzeko.
Arratsaldean erosketak egitera irten gara. Denda asko begiratu bai, baina erosi ezer gutxi. Denda ugari dago hemen, baina ez dute ezer berezirik. Kirol-arropa dendetan dagoena etxean aurkitu dezakeguna da. Bai, eskiatzeko jantziak dituzte, eta mendira igotzeko beharrezkoak diren traste guztiak alokatu daitezke. Baina ez da aparteko ezer. Eta garestia da.
Bitxi eta erloju-denda asko dago, baina ordaindu ezin ditugun gauzak saltzen dituzte. Ikusi dugun erloju batek 90,000 € balio zuen. Honako honek harritzen nau: Londresen, denda garesti guztien ateetan morroi indartsuak zeuden, giltzaz itxitako ateak babesten; Zermatten luxuzko erloju-denden ateak irekita daude, eta bistan behintzat ez dago gorilarik.
Bitxia da ere bizikletak kate mehe eta merkeenarekin lotuta ikustea, eta hori lotuta daudenean! Batzuk lotu gabe ikusten dira. Baita lore-dendan ere: lorontzi, landare, eta gauza guztiak kalean uzten dituzte lotu gabe, denda itxita dagoenean ere. Lapurreta gutxi omen daude.
Erosketak edo dena delakoa egin ondoren afaltzera joan gara. Inoiz baino lehenago afaltzen ari gara, arratsaldeko zazpietan gehienetan. Hotel bateko jatetxean afaldu dugu. Barrutik ikusgarria da, egurrezko horma eta zabai sendoak. Zerbitzua ere, gainontzeko beste toki guztietan bezala, primerakoa izan da. Eta nik janariarekin asmatu ez badut ere, onartzen dut bisitatzea merezi duen toki bat dela.
Egunari amaiera emateko paseoan joan gara gauero bezala.
Bihar Zermatten emango dugun azken eguna izango da. Nekatuta gaudenez ez dut uste herritik mugituko garenik. Gosaria atzeratu dugu eta eguna dendak eta kaleak ikusten pasatuko dugula uste dut. Dirudien baino herri handiagoa da Zermatt eta izkutuan dauden txoko ugari ditu aurkitzeke.
Utzi erantzuna