Hitzak

Etiketa: zermatt

  • Zermatt: laugarren eguna

    Gaurko plana oso garbi geneukan: “bost lakuen ibilbidea” egitea zen asmoa eta hala izan da. Ibilbidea zirkularra da, 12,5 kilometroko luzerakoa, umeekin egiteko aproposa [edo hori diote irakurritako liburuek]. Bost lakuak desberdinak dira, eta horietako bat Zermatten hondartzatzat daukate: umeentzak jolasteko tokiak, mahaiak, barbakoak, lakua bera…

    Hasieran primeran, baina gero aldapa zentzuz aldatu eta goruntz egin behar izan dugu. Hori ez zaigu hainbeste gustatu. 500 metroko desnibela kalkulatu dugu. Gaurkoan ere eguzkia izan dugu lagun eta 30°-ko tenperaturari ihes egitea ez da erraza izan.

    2009an Chamonixen hotza eta haizea izan ziren protagonista, eta altuera antzekoetan antzeko giro edo tenperatura aurkitzea espero nuen, baina beste behin oker nenbilen: bero egiten du bai haranetan baita mendi tontorretan ere, eta haizerik ere ez dago. Atzokoa da adibide garbiena, 3,883 metrotan ibili ginen eta manga motzean aritzeko giroa zegoen. Ziur asko arropa lodiren bati ez genion muzinik egingo, baina jasangarria zen.

    Bost lakuen ibilbidea amaitzeko Rothorn mendi puntara hurbildu gara telekabinan. Atzokoak 100 pertsonentzat tokia zuen; gaurkoak 150 pertsonentzat. 150 pertsona hari ziztrin batetik zintzilik! Bertatik panoramika bat egiten saiatu naiz, baina haizerik egon ez arren, tripode batek izugarri lagunduko lidake. Panoramikan, hemen egiten ari naizen argazki guztietan bezala, Matterhorn ikusten da.

    Matterhorn ez da inguruko mendi altuena. Cervinok  4,478 metro ditu, Liskammek 4,527, Dufourspritzek 4,634, Täschhornek 4,490, eta Domek 4,545. Orduan nola da posible Matterhorn ezagunena izatea? Zalantzarik gabe ikusgarriena da, bera da argazki guztietan jaun eta jabe. Inguruan ez du mendi alturik, eta horregatik bere handitasuna are handiagoa dirudi, gehiago nabarmentzen da. Berau eskalatzeko zailtasunak ere laguntzen du Toblerone txokolatearen irudiaren mitoa handitzen. Eta bertan hildakoen kopuruak.

    Garaiena izan ez arren, mendi honen ospeak jende andana erakartzen du eta aipatutako zailtasunak bizitza ugari izorratu ditu. Zermatten dauden hilobiak dira horren gogoangarri. Gaur gaueko hamarrak aldean oraindik ikusten ziren argitxoak Matterhornen behera, baita larrialdietarako aterpetxean ere. Jende larregik gutxiesten ditu mendien arriskuak.*

    Eta erietxea? Arrastorik ere ez. Gaur izan da polizia ikusi dugun lehen eguna eta horietako batek denbora luzez goitik behera begiradarekin arakatu ondoren ea euskaldunak ginen galdegin digu. Bera Madrilen jaioa omen zen. Suhiltzaileak ere batek daki non dabiltzan.

    Afaltzeko gazta fondue bat eskatu dut zerbitzari kubatar bat zeukan jatetxe dekadente batean.

    Zermatt berezia da autorik ez duelako. Ez behintzat erregai fosilak erretzen dituztenak. Furgoneta elektriko txiki batzuekin egiten dute guztia hemen. Turistak tren geltokitik hotelera eraman, denda eta jatetxeen merkwntziak banatu… hori bai, ziztu bizian dabiltza ezpaloirik ez duen herritxo honetan, eta arriskutsuak iruditzen zaizkit.

    Kaleak isilak dira beraz, kale nagusian batek-daki-zein-aitzakiarekin ospatzen ari diren jaiarengatik izango ez balitz. Musika teknoa eta behar baino gehiago edan duen jendea udako gau epel batean, begirik ez biltzeko osagai aproposak. Ea behintzat ez datozen leiho azpira oka eta bestelako gauzak egitera.

    * Cervino konkistatu nahi dutenek Hortli Hut aterpetxean lo egiten dute, goizeko ordubietan jaiki eta lauetan goranzko bideari ekiten diote. Behean egon beharko lirateke 9 eta 16 orduko tartean. Arratsaldeko zortzietarako ez litzateke inor Matterhornen gora eta behera ibili beharko.

  • Zermatt: hirugarren eguna

    Gaurko eguna atzokoa bezalaxe hasi da. Zermattetik bertatik irteten den telekabina hartu eta Schwarzsee-ra joan gara, baina gaurkoan telekabinan eserita jarraitu dugu apur bat luzaroago. Batek daki zein “geltokitan” jaitsi, eta funikularrera sartu gara. Bidaia honetako punturik altuenera eraman gaitu honek, Matterhorn glaciar paradise-ra. 3,883 metro zehatz mehatz.

    Harkaitzean egindako galeria batzuek osatzen dute glaciar paradise delakoa. Galeria horretan lehena areto txiki bat da. Suitzako alpeei buruzko bideo didaktikoak emititzen dituzte. Eserlekuek arrautza itxura dute eta ipurdian berogailua dute. Galerian aurrera eginda igogailu bat dago, goiko solairura igotzeko balio duena. Bertatik ikusten dena izugarria da eta benetan gomendagarria eguzkia dagoen egunetan, baina jendez gainezka dago.

    Ia amaieran beste igogailu bat dago, baina honek beheruntz eramango zaitu. Izotzean egindako tunel sare bat ikus daiteke eta tuneletan izotzez egindako eskulturak. Chamonixen egon ginenean antzeko zerbait ikusi genuen, beraz ez gara larregi harritu.

    Galeriaren amaieran jatetxea eta eski pistak. Eta beherako bideari ekin diogu, teleferikoan.

    Schwarzseen gelditu eta bertako aterpetxean bazkaldu dugu.Patata zopa saltxitxa zatiekin espero baino gozoagoa izan da. Bazkal ondoren erabaki dugu lehenengo eguneko tokira itzultzea –Gornegrat-era– laban bat erosi eta izena grabatzeko asmoz. Azkar jaitsi gara Zermattera eta trena hartu, baina iritsi garenerako itxita zgoen, arratsaldeko lauetan ixten omen zuten. Esku hutsik egin dugu 35 minutuko beherako bidaia.

    Arratsalde-gauean afaltzeko toki baten bila ibili gara eta izugarri itxaron behar izan dugun arren eskatutakoa dastatzeko, ez da batere gaizki egon. Paseo txiki bat errekaren inguruan eta hotelera, lo egitera.

    Ibili gutxi ibili gara, baina nekea nabaritzn dut eta hanketan ditudan 27 eltxo-ziztadak berpizten ari zaizkidanez, egunak luze samarrak iruditzen ari zaizkit.

    Bihar: bost lakuen bira

  • Zermatt: bigarren eguna

    Matterhorn edo Cervino menditzarraren magalean ibili gara gaur; batzuk gehiago, besteak gutxiago. Telekabina hartu dugu Zermatt bertatik eta Schwarzsee “geltokian” jaitsi gara. Bertatik hasi dugu ibilbidea baina oso aldapatsua zenez, Gasteizkook ordubete pasatakoan bertan behera utzi dugu ibilbidea. Santurtzikoek aurrera jarraitu dute eta Hörnli Hut aterpetxeraino iritsi dira.

    Horixe da Matterhornera igo nahi dutenen azken geldialdia. Bertan lo egin eta goizeko ordubietan abiatzen dira gailurra zapaltzeko asmoz. Hortik aurrera eraikuntza bakarra dago, larrialdietarako baino erabiltzen ez dena. Bi litera baino ez omen ditu baina benetako larrialdi batean batek daki zenbat mendizale sartuko lirateken.

    Bitartean Gasteizko taldeak beste ibilbide bati ekin dio baina amore eman du bidea ondo seinalatuta ez zegoelako. Harkaitzak eta harriak baino ez daude hemen: ez zuhaitz, ez belar, ez ezer. Belarrik ez dagoenez, zaila egiten da bidea asmatzea, ez dagoelako jakiterik zein den gehien zapaldutako ibilbidea.

    Atzoko jipoiaren ondoren, gaurkoan ez geneukan larregi mugitzeko gogorik edonola ere. Gainera, orkatila inguruetan nituen eltxo-ziztadak berpiztu zaizkit boten eraginez, eta jasangaitza da hazgurea. Horri eguzkiak atzo sortutako erredurak gehitu beharko genioke.

    Beraz, telekabina geltoki ondoko lakuetako batera gerturatu gara. Baseliza atzekaldean bazkaldu dugu, itzalpean, eta Zermattera itzuli gara. Dutxatu eta apur bat deskantsatu ondoren, herrian zehar ibili gara. Nik kamararen tripodea etxean utzi behar izan nuen, maletan ez zitzaidalako sartzen, eta orain ez dago Zermatten tripoderik aurkitzeko modurik. Bihar punturik altuenera joango gara eta ziur nago ikuspegia izugarria izango dela, baina tripoderik gabe zaila egingo zait panoramika bat egitea. Eta ostegunetik aurrera eguraldia okertuko denez… argazki gutxi egiteko aukera izango dut. Beste urteren batean itzuli beharko naiz.

    Eguraldiari buruz: atzo bero egin zuen, eta gaur ere bai. Gezurra badirudi ere, ez du hotzik egiten eta fraka eta manga motzean ibiltzeko ez dago arazorik. Hala ere izerdia botatzea ere posible da. Zermatten 25 gradu inguru egin ditu gaur arratsaldean. Sinezgaitza da astearte eta asteazkenean elurra egin izana eta tenperaturak zeroz azpitik egon zirela entzutea.

    Oharra: badakit akatsak egiten ditudala baina hemen daukadan ekipo kaskarrarekin ezin dut besterik egin. Orain gixajoren baten wifia aprobetxatzn ari naiz [ea ez dizkidan pasahitzak lapurtzen eta ni naizen gixajoa!]. Etxera iritsitakoan zuzenduko ditut akatsak eta osatu informazioa.

  • Zermatt: lehenengo eguna

    Larunbata luzea izan zen. Hegazkinean ibiltzearen urduritasunari beroaren itsaskortasuna gehitu behar izan genion. Gainera hegaldia ordu erdi inguru atzeratu zen, aire-eremua gainezka zegoelako. Eta gutxi balitz, hegazkina ume negartiz beteta.

    Azkenean Genevera iritsi ginen. HB-JYI hegazkinak eraman gintuen. Maleten zain geundela, informazio gunera urbildu eta beste bi euskaldunekin topo egin genuen, beraiek ere Zermattera etortzeko asmoa zuten, Monte Rossa igotzera zihoazen. Haiek ez zuten Swiss Transfer Ticket tren billeterik baina gu gindoazen trenean sartzea lortu zuten.

    Trena nahiko erosoa zen, geltoki batzuetan jnde asko gora eta behera ibili arren. Visp izeneko herrian gelditu ginen, supermerkatuan pare bat gauza erosi eta Zermattera ekarriko gintuen bigarren trena iritsi zen. Ordubete inguru behar izan zuen eta, hegazkinaren atzerapenarekin, bederatziak aldean geunden Zermatten. Hotel bila.

    Kale nagusian dago baina ez dago agerian. Kalezulo bateko eskailera ilunak igo behar dira, eta ez dago harrera-mostradorerik. Jatetxean galdetu behar izan genuen. Dirudienez, gelen giltzak sarreran daude, eta gelaren zenbakia erreserbaren izenaren ondoan, sarreran baita ere, edonoren bistan. Mostradorearen ordez telefono ziztrin bat, arazorik izanez gero bertatik deitzeko. Ez dago igogailurik eta gure logelak hirugarren eta laugarren solairuan daude.

    Logelak ilunak dira. Batetik oso argi gutxi dagoelako, eta bestetik kolore-paleta iluna delako ere: moketa, hormetako egurra, komuneko lur marroia, eta baita komuneko linoleozko baldosa faltsu marroiak ere. Komuna txikia da. Abantailak ere baditu. Adibidez, ez duzu kaka egiten bukatu behar eskuak garbitzeko: hain gertu dago guztia biak aldi berean egin ditzakezula.

    Jatetxe guztiak itxi baino lehen tokiren bat aurkitu behar genuen. Tren geltoki ondoko italiarrean afaldu genuen. Eta ohera.

    Gaur zortzietan jaiki, gosaldu, turismo bulegora joan, eta trenak Gruntengaterrera eraman gaitu. Bertatik Matterhorn mendi izugarria ikusten da eta jende gehiena argazki bakarra egitera igotzen da; gero bueltako trena hartuko du.

    Gu apur bat ibiltzen hasi gara, baina bidea oso harritsua zen, eta ze astiro gindoazen ikusita, buelta eman dugu orduerdi generamanean. Bigarren planari ekin diogu orduan: Zermattra oinez itzuliko ginen. Laku oso turistiko batean geldialdia egin dugu bazkaltzeko (argazkia) eta jaisten jarraitu dugu.

    Bidearen lehenengo zatia ez da oso polita izan, bigarrena bai ordea. Basoan sartu eta zuhaitz artean joan gara. Luzea ere egin zaigu: 3.5h eta 1,200m-ko desnibela, gutxi gorabehera. Tenperatura ere ez da hotza izan eta lehengusuarena egin dugu neguko arropa eramanda. Manga motzarekin nahiko.

    Nire orkatilek lor jota bukatu dute eta ez dakit behar ezer gutxi egiteko gai izango naizen.

    Dutxatu eta gero supermerkatura abiatu gara ura erosteko asmoz eta ondoren Alex hoteleko jatetxean tokia aurkitu dugu afaltzeko. Gozo afaldu dugu. Izozkia hartu eliza inguruan, eta lotara.