Kategoria: Uncategorized

Azken eguna zenez gero, goiza erosketak egiten eman dugu. Nire bidaiakideek artilezko jantziak erosi dituzte; nik, irlandako selekzioaren kamiseta bat erosi nahi nuen: hurling, errugbi edo futbol selekzioarena.

Hamaika dendatan sartu eta galdetu dugu, baina ezinezkoa izan da neurria topatzea. Sei hilabeteko haurretatik 12 urteko mutikoentzat dituzte kamisetak, baina hortik aurrera, gizonen S baino ez dago.

Diot nik 14, 16, eta helduon XS primeran egongo liratekeela, baina ez omen dituzte egiten. 12 urtekoak goizetik gauera 20 zm inguru hazten ei dira.

En fin, taila aurkitu ezinik, ezertxo ere ez erosi gabe alde egingo dudala.

——-

Poltsak hotelean uztera etorri eta bertan bazkaltzea erabaki dugu. Nahi baino gehiago tardatu dute. Logelak iraindik atondu gabe zeudenez, hallean mugikorra apur bat kargatu eta gero, berriro atera gara kalera.

Merrion parkea bisitatu dugu. Nahiko handia da, ez da itxusia, baina askoz gehiago gustatu zitzaigun Stephen Green parkearen hegoaldean kokatuta dagoen Iveagh lorategia.

Handik, musika disko batzuk erosi ditugu, eta ondoren Liffey ibaiaren ertzeko ibilbideari ekin diogu.

Euririk ez, baina izugarrizko hotza egiten zuenez, ez gara asko ibili. Gainera, berandu bazkaldu dugunez, afaria hotelean egitea erabaki dugu, supermerkatuko jakiak erosita; semaforoek hainbeste tardatzen dutenez oinezkoentzat, eta supermerkatuen ordutegia kontuan hartuta, berehala ekin diogu itzulerako bideari.

Nire logelan afaldu (kideena ez dute egin) eta maleta prestatuta, oheratzeko ordua da.

Bihar Bilbora itzuliko gara. Ezin izan dugu aurretiaz checkinga egin. Telebistan zibereraso bat aipatu dute, eta Dublineko T2 ordu batzuez itxi dutela azaldu, pakete susmagarri bat zela eta.

Gosaldu eta berehala joango gara aireportura, balizko arazoak ekiditearren.

Euritsi hasi du eguna, eta hala jarraitu du amaierara arte.

2008ko abuztuan arratsalde bat pasa genuen Kilkennyn, Dublinetik 100 kilometrora dagoen herri txiki bat. Trenak ordubete t’erdi irauten du, eta Heuston geltokian hartzen da.

2008ko egun hartan, trasteak hotelean utzi ondoren, gaztelua bisitatzera joan ginen, kanpotik. Bidean denda bat ikusi genuen, non mundu osoko garagardoak saltzen zituzten, tartean 2002an AEBetan dastarutako Samuel Adams ezagunak.

Gaztelu aldean argazkiren bat eginda, Matt the millers pubean afaldu genuen, eta handik sorginaren pubera joan ginen musika zuzenean entzutera.

——-

Gaur gaztelura joan gara, argazki batzuk egin, parkearen itzuli laburra egin, Kieran kaletik igo, High streetetik jaitsi, eta 2008ko pubean bazkaldu dugu.

Uda hartan goiko solairura eraman gintzuten, eta talde osoa txoko goxo batean eseri ginen. Afaria oso gozoa izan zela gogoratzen dugu, eta Smithwicks izeneko garagardo lokalak asko lagundu zuen.

Gaurkoan, ordea, beheko solairuko mahai arrunt batean eseri gaituzte, eta hotz izan gara atea irekita zegoelako. Janaria, gainera, ez da bestelako ezer izan. Garagardoa bai, horrekin asmaru dugu.

Trenen maiztasuna ez da oso handia, eta zazpiak arte ezin ginen Dublinera itzuli. Euripean ibili gara, noraezean. Berriro pasa gara Kieran kaletik, brtan dago Kyteler’s Inn (sorginaren puba); aurrerago jarraitu dugu Rothe Houseeko lorategiak ikusi nahian, baina ekitaldi baten antolakuntza zela eta, itxita zegoen; Saint Canice katedralera ailegatu gara, zelta ikurrak dituzten hilerria ikusteko asmoz; abadia beltzera iritsi gara, ibaia zeharkatzen ari ginela lertxuna ikusita.

Azkenean, tren geltokiaren aldera itzultzea erabaki dugu, ez baikenuen egiteko beste ezer. Kae bar hartu eta trenaren zain geratu gara, asperuta eta hotz.

Goibel samar esnatu du egunak, eta euria azpian ibili gara gazteluraino.

Lehenago Stephen Green eta jugskub parkean egon gara, azken hau oso atsegina eta Londreseko dffer parkea gogorarazi dit. Arrosen lorategia ere bazuen.

Ez gara gazteluan bertan sartu, baina bai bertako lorategia ikusi. Lurrean marka batzuk daude, eta kondairak dio ezdakitnork hil zituen sugeak direla. Hari esker, irlandan ez dago bekaturik.

Lorategien alde batean esposaketa gune bat dago, familia ingeles batena. Goian, balkoi bat dago, eta pemtsatzen genuen argazkiren bat egin ahal izatea, baina ez du merezi, ezin baita ezer ikusi han goitik.

Udaletxearen eraikina gazteluaren behe aldean dago. Egoitza sinbolikoa da, eta barrura sartzea dago halleko kupula iksuteko. Gida batzuetan gomendatuta datorren arren, niri ez zait ezer berezirik iruditu, bai ordea inguruko eraikinak, adreilu gorriz egindakoak.

Katedrala ere gertu dago, baina kanpotik baino ez dugu ikusi. Liffey ibaia zeharkatu eta ibilbidea apur batean jarraitu ondoren, odonell kalean gora egin dugu, bazkaltzeko tokiren baten bila.

Azkenean hotelera itzultzea erabaki dugu, eta gelan bazkaltzea.

Arratsaldean denda batzuetan inili gara, baina ez dut gogoko ezer topatu. Gustatuko litzaidake Irlandako errugbi selekzioko kamiseta bat erostea. Errugbikoal ez, baina futbolekoak egon badaude. Bigarren aukera izango da.

Afaltzeko Legal Eagle jatetxera joan gara. Bi ordu lehenago, enkargatu dugunean, mahai bakarra eskaini digute, gainerakoak beteta izango balituzte bezala. Hanka luzeko eta bizkarrik gabeko aulki horietakoa.

Afaltzera joan garenean, ordea, jatetxe erdia hutsik zegoen, eta ez da gau osoan bete. Zergatik ezin genuen beste mahai batean afaldu?

Janaria ondo zegoen, ohiko pubetan baino landuagoa zen.

Dublinetik irten gara gaur. Izugarrizko buelta bat eman ondoren, nahi gabe, tren geltokira iritsi eta DART delakoa hartu dugu Malahide herrira.

Bertan, tren geltokitik gertu, miniaturazko trenen museo bat dago. Cyril Fry izeneko tipo batek egindakoak dira erakusketakoak, 300dik gora, guztiak eskuz eginak. Sarrerak 7 euro balio du, eta esposaketa interesgarria den arren, garestitxo iruditzen zait.

———

Handik es oso urrun gaztelu bat dago. Oso ondo antolatuta dago guztia, dena txukun eta garbi. Zelaietako batean criken lehiaketa bat zegoen, gero lorategiak, gaztelua bera, dendak eta kafetegiak… asko gustatu zaigu.

Tarta batzuk jan eta gero, herrira bertara joan gara.

Arratsaldean DART trena hartu eta Howth herrira mugitu gara. Garraioaren museo nazionala dago herrian, baina asteburuetan baino irekitzen ez dutenez, beste museo batera joan gara.

Herrial badu muino bat, eta muinoan Napoleonen balizko erasoetatik defendatzeko dorre bat. Dorrean museo arraro bat dago: Ye olde hurdy gurdy museum of vintage radio. Izen horrekin ezer askorik espero, baina irratizalea naizenez, bisita egitea erabaki dugu.

Sarrera 5 euro dira, eta dorre txikia aparailuz gainezka dago. Tipo arraro batek, zeinari ahotik atza dario, azalpen batzuk ematen ditu. Irratiaren historia da gutxi gorabehera, baina guztia nahasita. Marconi, Edison, Tesla, BBC, telegrafoa, hariak, kuartzoa, telebistak, Titanic…

Atzo afariarekin jo ziguten adarra; gaur, museo honekin.

Irten eta barre batzuk egin eta gero, farora doan pasealekuan ibili gara. Handik trena hartu eta Dublinera.

The yellow lemon izeneko pub batean afaldu dugu. Pub bat da, ai, baina oso ondo antolatuta dute, zerbitzari ugarirekin. Musika zuzenean duela iragartzen dute, baina musika estiloa zehaztu gabe. Abesti ezagunak kantatzen ibili da tipo bat, ez irlandako folka. Baina tira, janariak zapore ona zuen.

——-

Eguna atsegina izan da, eta berebiziko eragina izan du horretan eguraldiak. Ez digu euririk egin, eta egun ia guztian eguzkia izan dugu lagun. Ea biharkoan zer dugun.

Pare bat denda ikusi ondoren, Dublinera etortzea erabaki dugu, Cork ikusitzat emanez.

Trenak bi ordu t’erdi behar ditu ibilbidea egiteko. 11:30etakoa hartu dugu. Ingalaterran bezala, eserlekuak erreserbatzea dago, eta zail egin zaigu hiru elkarrekin topatzea.

Dublinera iritsitakoan, taxia hartu eta hotelera joan gara. Gauza bat dela bestea dela, ia arratsaldeko 5etan bazkaldu dugu sandwich bat, desesperatuta.

Bueltaka ibili gara erdi alderik, inolako helmuga finkorik gabe. Ez dakigu zehazki zergatik, baina atzo eta gaur (gaur batez ere) doministikuka gabiltza, eta mukiak ditugu, baita eztula ere.

Ziur asko hotza izango da. Mukizapiak eta goxokiak erosi ditugu arratsaldean zehar.

Afaltzeko, lehen aukerak kale egin digunez, Mare Terra izeneko toki batera joan gara. Soto batean dago, erdi ezkutatuta. Ia ez dago argirik, aukera gutxi ditu jateko, eta ez da beste munduko ezer izan. Zerbitzaria gehiegi hurbiltzen zitzaigun (bihar berak burutik beherakoa!}.

Egun arraro samarra izan da, ez dugulako ezer egin.

Bihar Dublinetik irtengo gara, gertu dauden pare bat museo bisitatzeko asmoz.